فیزیوتراپی ورزش برای تنگی کانال نخاعی یک رویکرد درمانی مؤثر است که به بهبود عملکرد حرکتی و کاهش درد در بیماران مبتلا به این عارضه کمک می‌کند. تنگی کانال نخاعی به معنای باریک شدن فضای کانال نخاعی است که می‌تواند فشار بر روی اعصاب و نخاع را افزایش دهد. فیزیوتراپی با استفاده از تمرینات خاص، تکنیک‌های دستی و آموزش‌های لازم، به تقویت عضلات، افزایش انعطاف‌پذیری و بهبود تعادل بیماران کمک می‌کند. این روش درمانی می‌تواند به کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به تنگی کانال نخاعی منجر شود.
فیزیوتراپی و نقش آن در درمان تنگی کانال نخاعی
فیزیوتراپی به عنوان یک روش درمانی غیرجراحی، نقش مهمی در مدیریت و درمان تنگی کانال نخاعی ایفا می‌کند. تنگی کانال نخاعی به وضعیتی اطلاق می‌شود که در آن فضای کانال نخاعی به دلیل عواملی مانند آرتروز، دیسک‌های بین‌مهره‌ای یا آسیب‌های ناشی از تصادف، تنگ می‌شود. این تنگی می‌تواند فشار بر روی اعصاب نخاعی و ریشه‌های عصبی ایجاد کند و منجر به علائمی نظیر درد، بی‌حسی و ضعف در اندام‌ها شود. در این راستا، فیزیوتراپی به عنوان یک گزینه درمانی مؤثر، می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک کند.
یکی از اهداف اصلی فیزیوتراپی در درمان تنگی کانال نخاعی، کاهش درد و بهبود عملکرد حرکتی است. فیزیوتراپیست‌ها با ارزیابی دقیق وضعیت بیمار، برنامه‌های درمانی متناسب با نیازهای فردی را طراحی می‌کنند. این برنامه‌ها معمولاً شامل تمرینات تقویتی، کششی و بهبود تعادل می‌باشد. تمرینات تقویتی به تقویت عضلات پشتی و شکمی کمک می‌کند که در نهایت می‌تواند فشار بر روی ستون فقرات را کاهش دهد. از سوی دیگر، تمرینات کششی به افزایش انعطاف‌پذیری و کاهش تنش در عضلات کمک می‌کند، که این امر می‌تواند به کاهش علائم تنگی کانال نخاعی منجر شود.
علاوه بر تمرینات، فیزیوتراپیست‌ها از تکنیک‌های مختلفی مانند ماساژ، الکتروتراپی و درمان‌های دستی نیز استفاده می‌کنند. این روش‌ها می‌توانند به تسکین درد و بهبود جریان خون در ناحیه آسیب‌دیده کمک کنند. به عنوان مثال، ماساژ می‌تواند به کاهش تنش عضلانی و بهبود احساس راحتی در بیماران کمک کند. همچنین، الکتروتراپی با استفاده از جریان‌های الکتریکی می‌تواند به تسکین درد و تحریک عضلات کمک کند.
در کنار این روش‌ها، آموزش بیمار نیز جزء مهمی از فرآیند فیزیوتراپی است. فیزیوتراپیست‌ها به بیماران آموزش می‌دهند که چگونه حرکات صحیح را انجام دهند و از حرکات نادرست که می‌تواند به تشدید علائم منجر شود، پرهیز کنند. این آموزش‌ها شامل تکنیک‌های صحیح نشستن، ایستادن و بلند کردن اجسام می‌باشد که می‌تواند به جلوگیری از آسیب‌های بیشتر کمک کند.
در نهایت، فیزیوتراپی به عنوان یک روش درمانی جامع، نه تنها به کاهش علائم تنگی کانال نخاعی کمک می‌کند، بلکه به بیماران این امکان را می‌دهد که به فعالیت‌های روزمره خود بازگردند و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشند. با توجه به اینکه تنگی کانال نخاعی می‌تواند تأثیرات عمیقی بر روی زندگی فرد داشته باشد، استفاده از فیزیوتراپی به عنوان یک گزینه درمانی مؤثر و غیرجراحی، می‌تواند به عنوان یک راهکار مناسب در نظر گرفته شود. در نتیجه، بیماران باید با پزشک خود مشورت کنند تا بهترین برنامه درمانی را برای شرایط خاص خود دریافت کنند و از مزایای فیزیوتراپی بهره‌مند شوند.
روش‌های پیشگیری از تنگی کانال نخاعی با ورزش
تنگی کانال نخاعی یکی از مشکلات شایع در میان افراد مسن و حتی جوان‌ترهاست که می‌تواند به درد و ناراحتی‌های جدی منجر شود. با این حال، ورزش به عنوان یک روش پیشگیرانه و درمانی می‌تواند نقش مهمی در کاهش خطر ابتلا به این عارضه ایفا کند. در واقع، انجام تمرینات منظم و مناسب می‌تواند به تقویت عضلات پشتی، بهبود انعطاف‌پذیری و افزایش دامنه حرکتی کمک کند. این عوامل به نوبه خود می‌توانند فشار بر روی کانال نخاعی را کاهش دهند و از بروز تنگی جلوگیری کنند.
یکی از روش‌های مؤثر در پیشگیری از تنگی کانال نخاعی، تمرینات کششی است. این تمرینات به افزایش انعطاف‌پذیری عضلات و بافت‌های نرم اطراف ستون فقرات کمک می‌کنند. به عنوان مثال، کشش عضلات همسترینگ و عضلات کمر می‌تواند به کاهش تنش در ناحیه کمر و بهبود وضعیت قرارگیری ستون فقرات کمک کند. همچنین، تمرینات کششی می‌توانند به بهبود گردش خون در ناحیه کمر و کاهش التهاب کمک کنند.
علاوه بر کشش، تقویت عضلات نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. تمرینات تقویتی می‌توانند به تقویت عضلات مرکزی بدن، از جمله عضلات شکم و کمر، کمک کنند. این عضلات نقش حیاتی در حمایت از ستون فقرات دارند و تقویت آن‌ها می‌تواند به کاهش فشار بر روی کانال نخاعی کمک کند. به عنوان مثال، تمریناتی مانند پل زدن و پلانک می‌توانند به تقویت این عضلات کمک کنند و در نتیجه، خطر ابتلا به تنگی کانال نخاعی را کاهش دهند.
همچنین، تمرینات هوازی نیز می‌توانند به بهبود سلامت عمومی و کاهش وزن کمک کنند. اضافه وزن یکی از عوامل خطر برای تنگی کانال نخاعی است، زیرا فشار بیشتری بر روی ستون فقرات وارد می‌کند. بنابراین، انجام فعالیت‌های هوازی مانند پیاده‌روی، دویدن یا شنا می‌تواند به کنترل وزن و بهبود سلامت قلب و عروق کمک کند. این فعالیت‌ها همچنین به افزایش استقامت و انرژی کمک می‌کنند که می‌تواند به افراد در انجام تمرینات تقویتی و کششی کمک کند.
در نهایت، مهم است که افراد به طور منظم و تحت نظر یک فیزیوتراپیست یا متخصص ورزشی تمرین کنند. این متخصصان می‌توانند برنامه‌های تمرینی متناسب با نیازها و شرایط فردی هر شخص طراحی کنند و به آن‌ها کمک کنند تا از انجام تمرینات به شیوه‌ای صحیح و ایمن اطمینان حاصل کنند. با توجه به این نکات، می‌توان گفت که ورزش نه تنها به عنوان یک روش درمانی، بلکه به عنوان یک روش پیشگیرانه در برابر تنگی کانال نخاعی بسیار مؤثر است. با رعایت این اصول و انجام تمرینات منظم، افراد می‌توانند به بهبود کیفیت زندگی خود کمک کنند و از بروز مشکلات جدی‌تر جلوگیری نمایند.
تمرینات ورزشی مؤثر برای بهبود تنگی کانال نخاعی
تنگی کانال نخاعی یک وضعیت پزشکی است که در آن فضای اطراف نخاع باریک می‌شود و می‌تواند منجر به فشار بر روی اعصاب و ایجاد درد، بی‌حسی و ضعف در اندام‌ها گردد. یکی از روش‌های مؤثر برای مدیریت این وضعیت، فیزیوتراپی ورزش است که می‌تواند به بهبود علائم و افزایش کیفیت زندگی بیماران کمک کند. تمرینات ورزشی به‌طور خاص طراحی شده‌اند تا به تقویت عضلات، افزایش انعطاف‌پذیری و بهبود تعادل کمک کنند. این تمرینات می‌توانند به کاهش فشار بر روی اعصاب و تسهیل حرکت در بیماران مبتلا به تنگی کانال نخاعی کمک کنند.
یکی از تمرینات مؤثر در این زمینه، تمرینات کششی است. این تمرینات به افزایش انعطاف‌پذیری عضلات و کاهش تنش در ناحیه کمر و گردن کمک می‌کنند. به‌عنوان مثال، کشش عضلات همسترینگ و کمر می‌تواند به کاهش درد و بهبود دامنه حرکتی کمک کند. همچنین، تمرینات کششی می‌توانند به بهبود وضعیت بدن و کاهش فشار بر روی اعصاب کمک کنند. به همین ترتیب، تمرینات تقویتی نیز نقش مهمی در بهبود وضعیت بیماران دارند. تقویت عضلات کمر و شکم می‌تواند به حمایت بهتر از ستون فقرات و کاهش فشار بر روی کانال نخاعی منجر شود.
علاوه بر این، تمرینات تعادلی نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند. این تمرینات به بیماران کمک می‌کنند تا تعادل خود را حفظ کنند و از افتادن جلوگیری کنند. تمریناتی مانند ایستادن بر روی یک پا یا استفاده از توپ‌های تعادلی می‌توانند به تقویت عضلات مرکزی و بهبود تعادل کمک کنند. این امر به‌ویژه برای بیماران مبتلا به تنگی کانال نخاعی که ممکن است دچار ضعف در اندام‌ها شوند، بسیار حیاتی است.
در کنار این تمرینات، فعالیت‌های هوازی نیز می‌توانند به بهبود وضعیت بیماران کمک کنند. پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری و شنا از جمله فعالیت‌هایی هستند که می‌توانند به افزایش قدرت قلبی و عروقی و بهبود گردش خون کمک کنند. این فعالیت‌ها نه‌تنها به کاهش وزن و بهبود وضعیت عمومی بدن کمک می‌کنند، بلکه می‌توانند به کاهش درد و بهبود روحیه بیماران نیز منجر شوند.
در نهایت، مهم است که بیماران تحت نظر یک فیزیوتراپیست مجرب قرار گیرند تا برنامه تمرینی مناسب برای وضعیت خاص خود را دریافت کنند. فیزیوتراپیست می‌تواند با ارزیابی دقیق وضعیت بیمار، تمرینات مناسب را انتخاب کرده و به بیماران آموزش دهد که چگونه این تمرینات را به‌درستی انجام دهند. این رویکرد شخصی‌سازی‌شده می‌تواند به حداکثر کردن نتایج مثبت و کاهش خطر آسیب‌دیدگی کمک کند. به‌طور کلی، فیزیوتراپی ورزش به‌عنوان یک روش مؤثر در مدیریت تنگی کانال نخاعی شناخته می‌شود و می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک کند.
تجربیات بیماران: تأثیر فیزیوتراپی بر کیفیت زندگی در تنگی کانال نخاعی
تنگی کانال نخاعی یکی از مشکلات شایع در میان افراد مسن و همچنین برخی از جوانان است که می‌تواند تأثیرات قابل توجهی بر کیفیت زندگی بیماران داشته باشد. این وضعیت به دلیل باریک شدن کانال نخاعی و فشار بر روی اعصاب نخاعی ایجاد می‌شود و می‌تواند منجر به درد، ضعف عضلانی و مشکلات حرکتی شود. در این راستا، فیزیوتراپی به عنوان یک روش درمانی مؤثر در بهبود وضعیت بیماران مبتلا به تنگی کانال نخاعی شناخته شده است. تجربیات بیماران نشان می‌دهد که فیزیوتراپی می‌تواند به طور قابل توجهی کیفیت زندگی آن‌ها را بهبود بخشد.
بسیاری از بیماران پس از شروع جلسات فیزیوتراپی، تغییرات مثبتی را در وضعیت جسمانی خود احساس کرده‌اند. این تغییرات شامل کاهش درد، افزایش دامنه حرکتی و بهبود قدرت عضلانی است. به عنوان مثال، یکی از بیماران که به دلیل تنگی کانال نخاعی دچار درد شدید در ناحیه کمر و پاها بود، پس از چند جلسه فیزیوتراپی توانست به راحتی فعالیت‌های روزمره خود را انجام دهد. این بیمار بیان کرد که فیزیوتراپی نه تنها به کاهش درد او کمک کرده، بلکه احساس بهتری نسبت به خود و توانایی‌هایش پیدا کرده است.
علاوه بر این، فیزیوتراپی به بیماران کمک می‌کند تا با تکنیک‌های مناسب برای مدیریت درد و بهبود عملکرد حرکتی آشنا شوند. بسیاری از بیماران گزارش داده‌اند که یادگیری این تکنیک‌ها به آن‌ها احساس کنترل بیشتری بر روی وضعیت خود داده است. به عنوان مثال، تمرینات تنفسی و کششی که در جلسات فیزیوتراپی آموزش داده می‌شود، به بیماران کمک می‌کند تا در مواقعی که درد بیشتری احساس می‌کنند، به راحتی آرامش پیدا کنند و از شدت درد بکاهند.
همچنین، فیزیوتراپی به بیماران این امکان را می‌دهد که با دیگران در شرایط مشابه ارتباط برقرار کنند. این ارتباطات می‌تواند به ایجاد حس همدلی و حمایت اجتماعی منجر شود که خود به بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک می‌کند. بسیاری از بیماران بیان کرده‌اند که شرکت در گروه‌های فیزیوتراپی و تبادل تجربیات با دیگران، به آن‌ها احساس تنهایی کمتری داده و انگیزه بیشتری برای ادامه درمان فراهم کرده است.
در نهایت، تأثیر فیزیوتراپی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به تنگی کانال نخاعی به وضوح قابل مشاهده است. این روش درمانی نه تنها به کاهش علائم فیزیکی کمک می‌کند، بلکه به بهبود وضعیت روانی و اجتماعی بیماران نیز می‌انجامد. با توجه به تجربیات مثبت بیماران، می‌توان نتیجه گرفت که فیزیوتراپی به عنوان یک گزینه درمانی مؤثر، نقش مهمی در بهبود کیفیت زندگی افرادی که با تنگی کانال نخاعی دست و پنجه نرم می‌کنند، ایفا می‌کند. بنابراین، توجه به این روش درمانی و استفاده از آن می‌تواند به عنوان یک راهکار مناسب برای مدیریت این بیماری در نظر گرفته شود.
اهمیت تقویت عضلات در مدیریت تنگی کانال نخاعی
تنگی کانال نخاعی یک وضعیت پزشکی است که در آن فضای اطراف نخاع باریک می‌شود و می‌تواند منجر به فشار بر روی اعصاب و نخاع گردد. این وضعیت معمولاً با علائمی مانند درد، بی‌حسی و ضعف در اندام‌ها همراه است. در این راستا، فیزیوتراپی به عنوان یک روش مؤثر در مدیریت این بیماری شناخته می‌شود و تقویت عضلات نقش کلیدی در این فرآیند ایفا می‌کند. تقویت عضلات به ویژه در ناحیه کمر و پاها می‌تواند به بهبود ثبات و حمایت از ستون فقرات کمک کند.
از آنجا که تنگی کانال نخاعی می‌تواند منجر به کاهش تحرک و فعالیت‌های روزمره شود، تقویت عضلات به عنوان یک راهکار پیشگیرانه و درمانی اهمیت ویژه‌ای پیدا می‌کند. با تقویت عضلات، فرد می‌تواند از فشار اضافی بر روی ناحیه آسیب‌دیده جلوگیری کند و در نتیجه، علائم خود را کاهش دهد. به علاوه، عضلات قوی‌تر می‌توانند به بهبود تعادل و هماهنگی حرکتی کمک کنند، که این امر به نوبه خود می‌تواند خطر سقوط و آسیب‌های بیشتر را کاهش دهد.
در این راستا، فیزیوتراپیست‌ها برنامه‌های تمرینی خاصی را طراحی می‌کنند که به تقویت عضلات هدفمند کمک می‌کند. این برنامه‌ها معمولاً شامل تمرینات کششی، تقویتی و تعادلی هستند که به تدریج شدت و پیچیدگی آن‌ها افزایش می‌یابد. به عنوان مثال، تمرینات تقویتی می‌توانند شامل حرکات ساده‌ای مانند بلند کردن پاها یا استفاده از وزنه‌های سبک باشند که به تقویت عضلات کمر و پاها کمک می‌کند. این تمرینات نه تنها به تقویت عضلات کمک می‌کنند، بلکه به بهبود دامنه حرکتی و کاهش درد نیز منجر می‌شوند.
علاوه بر این، تقویت عضلات می‌تواند به بهبود وضعیت بدنی فرد کمک کند. وضعیت بدنی مناسب به کاهش فشار بر روی ناحیه آسیب‌دیده کمک می‌کند و در نتیجه، علائم تنگی کانال نخاعی را کاهش می‌دهد. به همین دلیل، فیزیوتراپیست‌ها معمولاً بر روی آموزش وضعیت بدنی صحیح و تکنیک‌های حرکتی مناسب نیز تمرکز می‌کنند. این آموزش‌ها می‌توانند به فرد کمک کنند تا در فعالیت‌های روزمره خود به شیوه‌ای ایمن‌تر و مؤثرتر عمل کند.
در نهایت، باید توجه داشت که تقویت عضلات تنها یکی از جنبه‌های مدیریت تنگی کانال نخاعی است. ترکیب این روش با سایر درمان‌ها مانند داروها، درمان‌های دستی و مشاوره‌های روانشناختی می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی فرد کمک کند. به طور کلی، تقویت عضلات به عنوان یک جزء اساسی در برنامه‌های فیزیوتراپی برای مدیریت تنگی کانال نخاعی شناخته می‌شود و می‌تواند به بهبود عملکرد حرکتی و کاهش علائم کمک شایانی کند. با توجه به این نکات، اهمیت توجه به تقویت عضلات در مدیریت این وضعیت پزشکی به وضوح نمایان می‌شود و می‌تواند به عنوان یک راهکار مؤثر در بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به تنگی کانال نخاعی در نظر گرفته شود.
تکنیک‌های فیزیوتراپی برای کاهش درد در تنگی کانال نخاعی
تنگی کانال نخاعی یک وضعیت پزشکی است که در آن فضای اطراف نخاع باریک می‌شود و می‌تواند منجر به فشار بر روی اعصاب و درد شدید شود. این وضعیت معمولاً در ناحیه گردن و کمر رخ می‌دهد و می‌تواند به مشکلات حرکتی و حسی منجر شود. فیزیوتراپی به عنوان یک روش غیرجراحی برای مدیریت درد و بهبود عملکرد در بیماران مبتلا به تنگی کانال نخاعی شناخته می‌شود. تکنیک‌های مختلف فیزیوتراپی می‌توانند به کاهش درد و بهبود کیفیت زندگی این بیماران کمک کنند.
یکی از تکنیک‌های اصلی فیزیوتراپی، تمرینات کششی است. این تمرینات به افزایش انعطاف‌پذیری عضلات و کاهش تنش در ناحیه آسیب‌دیده کمک می‌کنند. با انجام تمرینات کششی منظم، بیماران می‌توانند دامنه حرکتی خود را افزایش دهند و از بروز دردهای ناشی از انقباضات عضلانی جلوگیری کنند. به علاوه، این تمرینات می‌توانند به بهبود وضعیت بدن و کاهش فشار بر روی اعصاب کمک کنند.
علاوه بر تمرینات کششی، تقویت عضلات نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. فیزیوتراپیست‌ها معمولاً برنامه‌های تقویتی را طراحی می‌کنند که شامل تمرینات خاص برای تقویت عضلات ناحیه کمر و گردن است. تقویت این عضلات می‌تواند به حمایت بهتر از ستون فقرات و کاهش فشار بر روی کانال نخاعی منجر شود. به همین ترتیب، تقویت عضلات شکم نیز می‌تواند به بهبود تعادل و ثبات بدن کمک کند.
تکنیک‌های دستی نیز در فیزیوتراپی برای تنگی کانال نخاعی بسیار مؤثر هستند. این تکنیک‌ها شامل ماساژ و حرکات دستی برای کاهش تنش عضلانی و بهبود جریان خون در ناحیه آسیب‌دیده می‌شوند. با استفاده از این روش‌ها، فیزیوتراپیست‌ها می‌توانند به کاهش درد و بهبود احساس راحتی بیماران کمک کنند. همچنین، این تکنیک‌ها می‌توانند به تسهیل حرکات روزمره و بهبود کیفیت خواب بیماران منجر شوند.
علاوه بر این، استفاده از تجهیزات فیزیوتراپی مانند دستگاه‌های الکتروتراپی و اولتراسوند نیز می‌تواند به کاهش درد و التهاب کمک کند. این دستگاه‌ها با ایجاد تحریکات الکتریکی یا امواج صوتی، به تسکین درد و تسریع فرآیند بهبودی کمک می‌کنند. این روش‌ها معمولاً به عنوان بخشی از یک برنامه جامع فیزیوتراپی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
در نهایت، آموزش بیماران در مورد وضعیت خود و نحوه مدیریت آن نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. فیزیوتراپیست‌ها می‌توانند به بیماران آموزش دهند که چگونه فعالیت‌های روزمره خود را به گونه‌ای انجام دهند که فشار کمتری به ناحیه آسیب‌دیده وارد شود. این آموزش‌ها می‌توانند شامل تکنیک‌های صحیح نشستن، ایستادن و بلند کردن اجسام باشند.
به طور کلی، فیزیوتراپی با استفاده از تکنیک‌های مختلف می‌تواند به کاهش درد و بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به تنگی کانال نخاعی کمک کند. با توجه به نیازهای خاص هر بیمار، برنامه‌های درمانی می‌توانند به طور فردی طراحی شوند تا بهترین نتایج حاصل شود.
سوالات متداول
1. **سوال:** فیزیوتراپی ورزش برای تنگی کانال نخاعی چیست؟
**پاسخ:** فیزیوتراپی ورزش شامل تمرینات خاصی است که به بهبود قدرت، انعطاف‌پذیری و تعادل بیماران مبتلا به تنگی کانال نخاعی کمک می‌کند.
2. **سوال:** چه نوع تمریناتی برای تنگی کانال نخاعی مناسب است؟
**پاسخ:** تمرینات کششی، تقویتی و تمرینات تعادلی معمولاً برای بیماران مبتلا به تنگی کانال نخاعی مناسب هستند.
3. **سوال:** آیا فیزیوتراپی می‌تواند به کاهش درد کمک کند؟
**پاسخ:** بله، فیزیوتراپی می‌تواند با تقویت عضلات و بهبود وضعیت بدن، به کاهش درد و ناراحتی کمک کند.
4. **سوال:** چه مدت باید فیزیوتراپی انجام شود؟
**پاسخ:** مدت زمان فیزیوتراپی بستگی به شدت تنگی کانال نخاعی و پاسخ بیمار به درمان دارد، اما معمولاً چند هفته تا چند ماه طول می‌کشد.
5. **سوال:** آیا فیزیوتراپی عوارض جانبی دارد؟
**پاسخ:** فیزیوتراپی معمولاً عوارض جانبی کمی دارد، اما ممکن است در برخی موارد باعث درد موقتی یا خستگی شود.
6. **سوال:** آیا فیزیوتراپی می‌تواند نیاز به جراحی را کاهش دهد؟
**پاسخ:** بله، در برخی موارد، فیزیوتراپی می‌تواند به بهبود علائم و کاهش نیاز به جراحی کمک کند.
نتیجه گیری
فیزیوتراپی ورزش برای تنگی کانال نخاعی می‌تواند به بهبود عملکرد حرکتی و کاهش درد کمک کند. با تقویت عضلات پشتی و بهبود انعطاف‌پذیری، بیماران می‌توانند علائم خود را مدیریت کرده و کیفیت زندگی خود را افزایش دهند. برنامه‌های ورزشی تحت نظر فیزیوتراپیست می‌تواند به بهبود وضعیت بیمار و کاهش عوارض ناشی از این بیماری کمک کند.
