پارگی تاندون های شانه از جمله آسیب های شایع مفصل شانه هستند که اغلب در افراد ورزشکار دیده می شود.
این پارگی ها در دو نوع جزیی و کلی رخ می دهد.
تاندون ها در جایی که به سراستخوان بازو متصل هستند دچار پارگی می شود.
پارگی تاندون های شانه اغلب در سمتی که فرد استفاده بیشتری از آن می کند رخ می دهد.
شدت آسیب
پارگی جزئی
این نوع پارگی به بافت نرم آسیب وارد می کند، ولی به شکل کامل آن را جدا نمی کند.
پارگی کلی
در این نوع آسیب تاندون شانه بطور کامل دچار پارگی می شود.
دلایل پارگی تاندون های شانه
- آسیب دیدگی تاندون شانه در حین ورزش
- وارد شدن فشار بیش از حد و ناگهانی به شانه
- کشیدگی بیش از حد بازو
- فرسایش تاندون ها در نتیجه کشیدگی مکرر یا فرایند پیری
- التهاب تاندون های شانه و مشکلاتی همچون سندرم گیرافتادگی شانه نیز ریسک بروز پارگی را افزایش می دهند.
روش های درمان
خوشبختانه در بسیاری از مبتلایان روش های غیرجراحی همچون استراحت دادن به شانه و فیزیوتراپی شانه موجب بهبودی بیمار می شوند.
استراحت دادن به شانه و اجتناب از انجام فعالیت هایی که نیازمند بالا بردن دست ها به بالای سر هستند تا زمان بهبودی کامل ضروری است.
استفاده از آتل برای بی حرکتی شانه نیز راهکاری موثر در ترمیم پارگی های جزیی است.
قرار دادن کمپرس سرد بر روی محل دردناک به تسکین درد و التهاب شانه کمک زیادی می کند.
با تجویز پزشک می توان از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن ، آسپرین و ناپروکسن استفاده کرد.
فیزیوتراپی شانه موثرترین راهکار غیرجراحی در درمان پارگی تاندون های شانه است.
فیزیوتراپی و تمرینات ورزشی علاوه بر کمک به تسکین درد و التهاب نقش موثری در بازیابی دامنه حرکتی و افزایش استحکام شانه دارند.
فیزیوتراپیست علاوه بر تنظیم برنامه ورزشی از دیگر مدالیته های فیزیوتراپی همچون لیزر درمانی و درمان های دستی نیز استفاده می کند.
فیزیوتراپی شانه با افزایش انعطاف پذیری شانه وضعیت حرکتی شانه را تا حد زیادی بهبود می بخشد.
در موارد پارگی کامل که روش ها غیرجراحی نتوانند کمکی به بهبود شرایط بیمار بکنند عمل جراحی و پس از آن فیزیوتراپی توصیه می شود.
کلمات مرتبط :
فیزیوتراپی در ونک – فیزیوتراپی در جردن – فیزیوتراپی در میرداماد
